De QR-code, een leuk idee dat stamt uit 1994. Twintig jaar oud alweer. En nog steeds komt het niet van de grond. Op Tumblr staat een blog dat het pakkend weet samen te vatten. Maar waarom zijn de codes nooit een succes geworden?
Reclame, reclame, reclame
Wat is meestal het doel van een QR-code? Reclame, reclame, reclame. Net zoals veel bedrijven nog steeds niet snappen dat Facebook en Twitter geen reclamezuilen zijn, is dit bij QR ook het geval. Zelden zie je een toepassing die geen commerciële insteek heeft.
Consumenten ontvangen al genoeg reclamesignalen de hele dag, waarom zouden ze er zelf dan nog moeite voor gaan doen om een code te gaan scannen? Het moet ze wel enig voordeel opleveren natuurlijk. De consument weet dit inmiddels en laat de QR links liggen.
Geen standaardisatie
Er is geen standaardapp voor het scannen van QR-codes. Op geen enkele smartphone staat een QR-app standaard geïnstalleerd. Er zijn diverse crappy scanners, maar geen enkele aangewezen goede. Op elke telefoon staat sowieso een kompas, klok en een dictafoon. Maar geen QR-scanner.
Door het ontbreken van standaardisatie zijn er tientallen gratis QR-scanners beschikbaar, die allemaal volgepropt staan met advertenties. Erg irritant. Tegelijkertijd weigeren mensen te betalen voor dit soort apps, juist omdat er zoveel gratis aanbod is. Een vicieuze cirkel.
Intypen is net zo makkelijk
Bijna altijd leidt een QR-code naar de website van het bedrijf. “Om de connectie tussen off- en online te maken”. Als je als consument de website al zou willen bekijken, is de URL intypen net zo makkelijk. Makkelijker dan een app installeren die je sporadisch gebruikt en waarin je overstelpt wordt met advertenties.